Meer invloed op kwaliteit van verpleeghuiszorg’ was het thema tijdens een bijeenkomst van het Platform Cliëntenraden Langdurige Zorg op 23 januari. Een echt gesprek, want André Mannak van zorgkantoor Zilveren Kruis en leden van cliëntenraden wisselden een paar uur lang van gedachten. Over wat kwaliteit is. En over wat er in de stad nodig is aan ouderenzorg. Maar ook hoe het zorgkantoor kwaliteitsverbetering kan stimuleren.

In een openhartige toelichting vertelde Mannak dat het zorgkantoor ook nog zoekende is naar haar nieuwe rol. En daarom deze bijeenkomst. Hij wilde graag horen van cliëntenraadleden zelf, wat zíj nu belangrijk vinden.

Op 25 oktober was de bijeenkomst 'Dromen over Wonen', georganiseerd door MIND, Ieder(in) en de Patiëntenfederatie. Onze directeur DeborahLauria was panellid. Lokale belangenbehartigers van mensen met een fysieke of psychische aandoening spraken metmetmedewerkers van de gemeente en woningbouwcorporaties over ideeën over wonen. En hoe deze in Amsterdam gerealiseerd kunnen worden. De aanwezigen spraken de wens uit om meer met elkaar samen te werken en de inzet van ervaringsdeskundigheid te vergroten.   

Column Lene Grooten
gemeenteraadslid voor GroenLinks

Lene Grooten is gemeenteraadslid voor Groenlinks. Zij was één van de indieners van moties om de regelingen aan te passen, waarin kinderen vanaf 5 jaar ingeschakeld worden bij de Hulp bij het huishouden in gezinnen met een ouder met een ziekte of beperking.

Na een periode van vier jaar duo-raadslid te zijn geweest, mocht ik vorig jaar in mei dan eindelijk mijn maidenspeech houden in de gemeenteraad. Een mooi moment waar veel raadsleden altijd even net wat persoonlijker in vertellen, wat hen drijft om volksvertegenwoordiger te zijn. En wat een toeval dat mijn eerste keer in de raad precies ging over een onderwerp dat heel dichtbij me staat.

Tijdens mijn maidenspeech diende ik een motie in die zegt dat het voor de bepaling van de hoeveelheid hulp voor een chronisch zieke of beperkte ouder of verzorger geen rol mag spelen wat een kind thuis wel of niet doet. Door het goede werk van Het Platform Mantelzorg Amsterdam (PMA) van Cliëntenbelang Amsterdam kwam dit onderwerp op de agenda. Het PMA adviseerde het college om de regels aan te passen. De wethouder wilde dit niet zo vergaand aanpassen, en daarop volgde dus een debat in de raad. De motie werd aangenomen, heel mooi nieuws.

Toen ik een jaar of 14 was, werd mijn moeder chronisch ziek. En dat is ze nog steeds. Van een vrouw die als directeur fulltime werkte, naar een moeder die thuis is. Ik kwam van school thuis, het huis was soms helemaal donker en zij lag in bed. Als gezin hebben we ons echt moeten leren verhouden tot deze nieuwe situatie. En mijn moeder natuurlijk nog wel het meest. Accepteren dat je niet meer kunt werken, zoeken naar wat je wel kunt, en vaak gefrustreerd en teleurgesteld zijn, omdat je het gevoel hebt minder van betekenis te zijn voor de samenleving.

Het is voor mij bizar om voor te stellen dat de hulp die zij nodig heeft en had, afhankelijk zou zijn geweest van wat ik thuis deed. Ik was een puber met alle dingen die daarbij horen. Deed ik dan niks thuis? Jawel hoor. Ik ontdekte één van de grote liefdes in mijn leven: koken. Ik kocht het allereerste kookboek van ‘The naked chef’ – Jamie Oliver. Bij de Albert Heijn waar ik werkte, haalde ik boodschappen. De tafel gezellig maken en lekkere dingen maken, dat was mijn bijdrage om ons warmte en gezelligheid te brengen, juist nu het wat moeilijker ging.

Mijn voorbeeld, en het voorbeeld van zoveel anderen is niet in regels te vatten als: ‘je kamer opruimen’ of ‘je brood smeren’. Dat zijn niet de dingen waar het in de essentie om gaat. En ouders moeten niet verplicht worden in wat zij hun kinderen thuis laten doen. Ieder kind is anders, ieder gezin is anders. Het ene kind leest voor, het andere gaat mee naar de dokter, het andere zorgt voor leuke films. Er zijn zoveel niet meetbare dingen die het leven mooier maken. En het is vaak al lastig genoeg om samen een balans te vinden in zorgen, gewoon samen zijn en de nieuwe situatie samen te accepteren.